KUR’AN’DA PEYGAMBER TASAVVURU

Abstract

İslam inancına göre dinin/vahyin insanla buluşması peygamberler aracılığıyla gerçekleşmiştir. İlahi irade peygamber göndermekle insana lütufta bulunduğunu beyan etmiştir. Ne var ki bu lütuf/iyilik insanlar tarafından hakkıyla değerlendirilememiştir. Bunun beşeri, antropolojik, psikolojik, siyasal sebepleri olabilir. Son ilahi vahye sahip olmanın avantajları olduğu gibi taşıdığı ağır sorumluluklar da vardır. Vahyi doğru anlamadan, sadece ona sahip olmanın pratikte insana/topluma fazlaca katkısının olmadığı bilinmektedir. Doğru anlamaya ilişkin sağlam metodolojiye ihtiyaç vardır. Nitekim her ekol belli bir metodoloji üzerinden nasslara yaklaşır ve peygamber anlayışı/tasavvuru geliştirir. Kur’an’da öne çıkan ana tema peygamberlerin beşeri/insani doğaları/kimlikleridir. Peygamberlerin beşeri doğalarına ilişkin ileri sürülen itirazlar nüzul dönemiyle sınırlı kalmamışa benzemektedir. Peygamberlerden sonra da onların beşeri tabiatlarına yönelik aşırı yorumların yapıldığı görülmektedir. Öncelikle yapılması gereken vahiyden hareketle doğrudan ve yalın bir biçimde peygamber tasavvuruna ulaşabilmektir. Ardından dini kültürümüzde/geleneğimizde sair bilgi kaynaklarına müracaat edilebilir.

According to Islam, people come across with religion/revelation through messengers. The divine will declares that sending messengers bestows his favour upon human beings. However, this favour could not be put to good use. This situation can include human, anthropological, psychological and political reasons. Last divine revelation has not only advantages but also bears heavy responsibilities. It is known that, without a correct understanding of the revelation, only being the object of it does not contribute much to a human being/society. There is a need of a sound methodology for a correct understanding. Thus, every school approaches the nass with a certain method and develops a concept of messengers. The human identity of messenger is the main topic which Qur’an points. It seems that the opposition to the human nature of prophet is not limited with the revelation period. It is seen that at the time of the messengers there were over interpretations on their human nature. The first thing which has to be done is to reach directly and simply the concept of messenger through the revelation. After that one can consult to other religious sources of our culture/traditon.