Old Concepts, New Contents: The City, Cinema and the Stranger

Abstract

This study is a cinematic portrait not of the real, but essentially of the updated İstanbul. In the case of the strangers of cinematic İstanbul, the most strategic, useful, as well as the most difficult step for updating the city’s image is to shift the axis from its centres, touristic places, familiar characters, common values and usual events to its corners, secondary places and characters, minimalist conditions, ambivalent values and current changes. For this purpose this study analyzes five films as sociological testimonies without touching upon their details but by focusing on their references: Politiki Kouzina/Bir Tutam Baharat/A Touch of Spice (Tassos Boulmetis, 2003), Köprüdekiler/Men on the Bridge (Aslı Özge, 2009), Kaç Para Kaç/A Run for Money (Reha Erdem, 1999), Uzak/Distant (Nuri Bilge Ceylan, 2002), and 11’e 10 Kala/10 to 11 (Pelin Esmer, 2009). These films, which constitute the framework of this research, are breaking points of modern İstanbul’s social and urban history and of changing form of strangers.

Bu çalışma İstanbul’un gerçek değil; esasında güncellenmiş bir sinematik portresidir. Sinematik İstanbul’un yabancıları bağlamında, kent imgesini güncellemek için en stratejik, faydalı ve aynı zamanda en zor adım ekseni merkezlerden, turistik mekânlardan, alışıldık karakterlerden, malum değerlerden ve olağan olaylardan kenarlara, ikincil mekân ve karakterlere, minimal durumlara, müphem değerlere ve hâlihazırdaki değişimlere kaydırmaktır. Bu amaçla, detaylarına inmeksizin ama göndermelerine odaklanarak, birer sosyolojik tanıklık olan beş film analiz edilmiştir: Bir Tutam Baharat (Tassos Boulmetis, 2003), Köprüdekiler (Aslı Özge, 2009), Kaç Para Kaç (Reha Erdem, 1999), Uzak (Nuri Bilge Ceylan, 2002) ve 11’e 10 Kala (Pelin Esmer, 2009). Araştırmanın genel çerçevesini oluşturan bu filmler modern İstanbul’un toplumsal ve kentsel tarihi ve yabancıların değişen dokusunun en kritik kırılma noktalarıdır.