Türk Tasavvuf Şiirinde Nazîre Geleneği Çerçevesinde Eşrefoğlu Rûmî, Sünbül Sinân ve Niyâzî-i Mısrî’nin “Geldim” Redifli Şiirlerinin Karşılaştırılması

Abstract

Tasavvuf edebiyatının en temel özelliklerinden birisi de sûfî şairlerin tasavvuftaki “halef-selef” ilişkisinin tesiriyle önceki sûfî şairlere nazîre yazmayı bir iftihar vesilesi olarak görmeleridir. Bu uygulamanın dikkat çekici örneklerinden birisi de Eşrefoğlu Rûmî, Sünbül Sinân ve Niyâzî-i Mısrî’ye ait “geldim” redifli şiirlerdir. İşte bu çalışmayla bahsi geçen bu şiirlerin nazîre geleneği bağlamında karşılaştırılmasını yapmak amaçlanmıştır. Çalışmada giriş ve onu takip eden dört bölüm yer almaktadır. Giriş kısmında nazîre geleneğinin tasavvuf şiirindeki tarihçesi özetlenmiş, birinci bölümde nazîre yazma uygulamasından bahsedilmiş, ikinci bölümde nazîre-metinlerarasılık-karşılaştırmalı edebiyat ilişkisine değinilmiş, üçüncü bölümde nazîre-redif ilişkisi anlatılmış ve son bölümde ise ilgili şiirler şair, yapı, üslup ve muhteva bakımından benzerlikler ve farklıklar dikkate alınarak karşılaştırılmıştır.

One of the most basic features of sufi literature is the tradition of nazira (parallel) poems composed by sufi poets as a source of pride, with the influence of predecessor-successor relationship. One of the striking examples of this tradition is the poems, in which the word of "geldim" repeats, by Eşrefoğlu Rumi, Sünbül Sinan and Niyazi Misri. The present study aims to compare these poems in terms of the tradition in question. The study includes an introduction and four sections. The history of tradition of nazira in sufi poetry is summarized in the introduction. The first section presents a discussion on the practice of nazira. The relation between nazira-intertextuality and comparative literature is explained in the second chapter while the relationship between that tradition and repeated word is dealt with in the third section. In the last chapter, a comparison of these poems in terms of structure, style and content is made.