Asgari Geçim İndirimi Uygulamasında Çalışmayan Eş Kavramı Niteliğinin Vergilendirmede Adalet İlkesi Yönünden Değerlendirilmesi

Abstract

Sosyal devlet anlayışı temelinde, ödeme gücü, vergilemede eşitlik ve adalet gibi kavramlarmodern vergi sistemlerinin vazgeçilmez unsurlarındandır. Bu kavramlara yönelik politika arayışlarının bir ürünü olarak doğan asgari geçim indirimi uygulamasının, yasal dayanağını 193sayılı Gelir Vergisi Kanunu oluşturmaktadır. Asgari geçim indirimi gerçek usulde ücret gelirielde eden mükelleflerin kişisel ve ailevi özelliklerine göre vergilendirilmesi esasına dayanmaktadır. Bu çalışma, asgari geçim indirimi kapsamında dikkate alınan çalışmayan eş tabirini vergilemede adalet yönünden değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Çalışmanın sonuçları; konuya ilişkinasgari geçim indirimi uygulamasında farklı gelir unsurlarında farklı uygulamaların olmasınınyanı sıra, adalet yönünden de tartışmalı bir durumun varlığına işaret etmektedir.

On the basis of social state understanding, concepts such as paying power, equality and justice in taxation are indispensable elements of modern tax systems. The legal basis of the minimum living allowance application, which arises as a product of the policy searches for these concepts, is the Income Tax Law No. 193. The minimum living allowance is based on the principle of taxation according to the personal and family characteristics of the taxpayers who receive the wage income in actual earnings. The aim of this study is to evaluate the non-employed spouse expression which is taken into account in the minimum living allowance in terms of justice in taxation. Results of the study point to the existence of a controversial situation in terms of justice as well as having different applications in different income elements in the minimum living allowance in this regard.