Carl Schmitt's Critique of Liberalism

Abstract

Siyasi düşünce tarihine bakıldığında, dönemin popüler siyasal paradigmasıyla barışık filozofların yanında, bu düşüncelere itiraz ederek farklı bir teori ortaya atmaya çalışan düşünürler olduğu da görülmektedir. 20. yüzyılın ilk yarısında Avrupa'da yaygınlaşan siyasi anlayışlara en radikal eleştiriyi yönelten düşünür belki de Carl Schmitt'tir. Onun eleştirilerinden en büyük nasibi şüphesiz parlamenter demokrasi, çoğulcu ve liberal teoriler almaktadır. Bu makalede, onun liberal siyasi teorilere yönelttiği eleştiriler niçin ve nasıl soruları bağlamında ele alınmaktadır. O, dönemin siyasi oluşumundan hareketle çoğulcu ve liberal teorilerin yaşanan siyasal/sosyal sorunların temel nedeni olduğuna inanmaktaydı. O, eleştirilerinde, sık sık düşünce tarihine yönelerek felsefi temellendirmelere başvurmayı da ihmal etmez. Başlıca ilham kaynakları ise Hobbes ve Hegel'in siyaset felsefeleridir. Bununla birlikte Schmitt'in nasyonal sosyalizmle olan tartışmalı ilişkisine çalışma içinde yer verilecektir.

Having looked at history of political opinion, in addition to pilosophers who is defender popular political paradigm of that period, there are philosophers who objects to that view trying to suggest alternative theory. The first half of 20th century Carl Schmitt is one of thinkers criticising radically to political view widespried in Europa. Undoubtedly, he criticises mainly parliamentary democracy, pluralistic and liberal theories. In this paper, his criticisms raised againist liberal political theories are discussed in the context of why and how questions He, with reference to political formation in that period, believes that pluralistic and liberal theories were to blame for politic/social problems. He does not ignore apply to philosophical justification frequently keeping in mind history of philosopyh in his criticisms. His primary sources of inspiration are political philosophies of Hobbes and Hegel. In addition to this, problematic relationship between Schmitt and national socialism is dealt with in that paper.