İbn Haldun'un Vahiy Anlayışı

Abstract

İbn Haldun, İslam dünyasının önemli düşünürlerinden birisidir. Biz bu çalışmamızda onun vahiy anlayışını inceleyeceğiz. Vahiy, temel dini kavramlardan biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu kavram, çeşitli dinlerde farklı anlamlar yüklenmiş olmakla birlikte, genel itibariyle metafizik alanla kurulan iletişimi dile getirmektedir. Bu nedenle hem ontolojik hem de epistemolojik bağlamda kullanılmaktadır. Gerek farklı dinler, gerekse aynı dine mensup teolog ve düşünürler arasında bu iletişimin, yani Tanrı ile kurulan bağlantının mahiyeti hakkında farklı görüşler mevcuttur. Bu farklı görüşleri iki temel kategoriye ayırabiliriz. Bunlardan biri, Tanrı'nın bir takım hakikatleri kendi seçtiği özel kişilere önerme formunda bildirmesi şeklindeki vahiy anlayışıdır. Diğeri ise Tanrı'nın kendisini beşeri tarih sahnesinde ve fiziki âlemde açığa çıkararak olaylara müdahil olması, buna şahit olan insanların bunu kendi kelimeleriyle anlatmalarıdır.

Ibn Khaldun is one of the important scholars in Muslim world. In this study we have investigated the idea of his revelation. Revelation is confronted as one of the basic religious concepts. This concept is generally mentioned to communication with the metaphysical area as well as given different meanings in various religions. For this reason, it is used both epistemological and ontological context. About the complexion of this communication, there are many different views which amongst theologians and thinkers both member of different religions and same religions. These different views can be divided into two basic categories. One of those is view of revelation that God informs choice of particular persons set of truths in the form of propositions. The other, one God is involved in the events himself uncovering stage of human history and physical worlds, the people who witnessed it expressing their own words.