ÇOCUK REFAHI ÇALIŞANLARININ TÜKENMİŞLİK VE MESLEKİ DOYUMLARI ÜZERİNE BİR İNCELEME

Abstract

Bu çalışma korunma ihtiyacı içinde olan çocuklara yatılı bakım hizmeti veren kuruluşlarda görev yapan bakım personeli ve meslek elemanlarının mesleki doyum ve tükenmişlik düzeylerini etkileyen bireysel ve örgütsel faktörleri tespit etmek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın örneklem grubunu Gümüşhane ilinde çocuk evlerinde çalışan 101 çocuk refahı çalışanı oluşturmaktadır. Verilerin toplanmasında Kişisel Bilgi Formu, Tükenmişlik ve Mesleki Doyum ölçeği kullanılmıştır. İstatistiksel analizlerde personele ait tanıtıcı bulgular yüzde ve ortalama olarak, personele ait bazı değişkenlerin mesleki doyum ve tükenmişlik puanlarını karşılaştırmak için Mann Whitney U testi ve ölçek puanları arasındaki ilişki için Pearson Korelasyon testi kullanılmıştır. Yapılan analizlere göre personel, orta düzeyde mesleki doyum ve düşük düzeyde tükenme yaşadığı ve personelin %17,8’i yakın bir zamanda meslekten ayrılmayı düşündüğünü ifade etmiştir. Eğitim düzeyi yüksek olan grubun tükenme düzeyinin daha yüksek olduğu tespit edilmiştir (p<0,05). Personelin mesleki doyumunu etkileyen önemli bir faktör ise mesleki eğitimdir. Mesleki eğitim alan personelin eğitim almayan personele göre mesleki doyum düzeyi daha yüksektir (p<0,05). Personel arasında meslek elemanlarının duygusal tükenmişlik düzeyinin bakım personeline göre anlamlı düzeyde daha yüksek olduğu tespit edilmiştir (p<0,05). Çalışma hayatı ile ilgili yaşanan sorunların meslek elemanlarının mesleki doyum ve tükenme düzeylerini olumsuz etkilediği ortaya çıkmıştır. Anahtar Kelimeler: Tükenmişlik, Çocuk Refahı, Mesleki Doyum

This study was carried out to determine the individual and organizational factors affecting job satisfaction and professional burnout levels of care providers and members of the profession working in organizations that provide live-in care service for children in need of protection. The sample of the study consists of 101 children welfare workers working in child homes in Gumushane. Data collection was performed by a Personal Information Form, Job Satisfaction Scale and Professional Burnout Scale. For the statistical analysis, the results for identifying the staff were expressed as percentage and on an average basis, Mann Whitney U was used to compare scores of job satisfaction and professional burnout for some variables of a staff and Pearson Correlation test was used for the correlation between the scale scores. The analyses have shown that the staff have a moderate level of job satisfaction and lower level of professional burnout and 17.8% of the staff intend to leave the job in the near future. The group with higher education level was found to have higher burnout level (p<0,05). An important factor affecting the job satisfaction of the staff is vocational education. The level of job satisfaction for the staff with vocational education is higher than the staff with no vocational education (p<0,05). It has been determined that emotional burnout levels of members of profession among the staff are significantly higher than those of the care providers (p<0,05). It is concluded that the problems related to work life negatively affect the levels of job satisfaction and professional burnout of the members of profession.