Seamus Heaney: A portrait of a poet in search of his unique volie

Abstract

Bir ozanı anlatacak en doğru ses kendisine en yakın sestir. Bu nedenle, evrensele ulaşma yolundaki sanatçı, özgünlüğünün kaynağını kendi değerlerinde bulur. Gerçekte, onun aradığı, kişiliğine katkıda bulunan öğelerle renklenen ve uyumlu bir müzikle yükselen bir sestir. 1995 Nobel Edebiyat Ödülü sahibi Seamus Heaney'nin yapıtları incelendiğinde, bu öğelere büyük önem verdiği görülmektedir. Şiirsel sesin bir parmak izi gibi sahibini gösterdiğine ve müzikalitesinin dizeler arası uyumun yaratılışına öncülük ettiğine inanmaktadır. İki yönlü işlevi olan bu ses, hem yetisi yönünden ozanı sıradan insanlardan ayırır hem de yazın geleneği içinde ona öteki ozanlar arasında farklı bir konum kazandırır. Sözü edilen özgünlük Heaney'nin ilk şiirlerinden başlayarak bütün yapıtlarında aynı parlaklıkla duyumsanmaktadır. Ozanı Mossbawn yerelinden alarak günümüzde çağdaş İngiliz şiirinin seçkin temsilcileri arasına katan nedenlerden biri de budur.

The most accurate voice to inform a poet is the closest voice to him. Therefore, the artist en route to reach universality finds the source of his uniqueness in his own values. What he seeks, in effect, is a voice coloured with the factors contributing to his personality and raised in concurrence with a harmonious music. Analysing the works of 1995 Nobel Laureate Seamus Heaney, one can see he attaches great importance to these elements. He believes that the poetic voice exposes its owner like a fingerprint and its musicality leads to the creation of interlinear harmony. This voice has bilateral functions; it both distinguishes the poet from average men in terms of his gift and provides a distinct position, within literary tradition, among other poets. The said uniqueness has been felt in all his oeuvre with the same incandescence since his early poems. This is one of the factors that takes the poet from the Mossbawn locale and places him among the distinguished representatives of contemporary Brtish poetry.