Tasavvuf literatüründe Etvâr-ı Seb'a ve Harîrîzâde'nin Fecru'l-Esmâ ve Subhu'l-Müsemmâ adlı risalesi,

Abstract

Harîrîzâde Muhammed Kemâleddin, 19. yüzyılda Osmanlı Devleti'nin başkenti İstanbul'da yaşamış ve kısa ömrüne rağmen geriye 40 civarında eser bırakmış velûd bir müelliftir. Câmi'u't-turuk bir şahsiyet olan Harîrîzâde, Halvetiyye tarîkatı üzerine terbiye görmüş ve irşad faaliyetini bu tarîkatın usûlü üzere gerçekleştirmiştir. Bütün bunların yanında kendisi üzerinde esas etki eden kişi olarak Muhammed Nûrû'l-Arabî zikredilebilir. Harîrîzâde, mürîdânın isteği ve onlara seyr u sülûk yolculuğunda yardımcı olmak niyetiyle Halvetiyye tarîkatının Cemâliyye ana kolunun Şâbâniyye alt kolunun Bekriyye alt şubesinin seyr u sülûk usûlü olan etvâr-ı seb'a ve bu usulde takip edilen esmâ-i seb'a'yı şerh edip sâliklere yol göstermiştir. Çalışmamızda, Harîrîzâde'nin hayatı, tasavvuftaki seyr u sülûk yöntemlerinden letâif-i hamse ve etvâr-ı seb'a hakkında bilgiler verilip, kütüphanelerde ulaşılabilen etvâr-ı seb'a ile ilgili eserlerin bilgilerine yer verilmiştir. Son olarak ise müellifin etvâr-ı seb'a konusunda kaleme aldığı Fecru'l-Esmâ ve Subhu'l-Müsemmâ adlı eserin tahlili yapılmış ve tenkitli neşri sunulmuştur.

Harârîzâde Muhammedd Kemâleddin is a prolific scholar who lived in Istanbul, the capital of the Ottoman Empire in the 19th century, and left behind about 40 works despite his short life. Harîrîzâde who a figure of Câmi'u't-turuk has been trained over cult of Khalwatiyya and has carried out its advices in accordance with the method of this cult. Besides all these, Muhammed Nûrû'l-Arabî can be mentioned as the main influence on him. With the intention of assisting the disciples and helping them on their spiritual path, Harîrîzâde lead and guide the disciples by annotating the esmâ-i seb'a which is followed in the method of etvâr-ı seb'a the methodology of spiritual path of the Bekriyye the sub branch of Shabbanian the branch of Cemâliyye which is one of the main branches of Halvetiyya Tariqa. In our thesis has been mentioned about the life of Harîrîzâde and letâif-i hamse that the methods of walking a spritual path to God in İslamic sufism as well as information has been provided with related to Atwar-ı Sab'a that can be accessed in libraries. Finally, on his work Fecru'l-Esmâ and Subhu'l-Müsemmâ, written on the subject of etvâr-ı seb'a, has been analysed and critiqued publishing has been presented